Μέρος Γ΄ . Η εξορία του Ιωάννου και η εν Πάτμω δράσις αυτού.

ιβ΄  Θεραπεία του χωλού και του πατρός αυτού ιερέως των ειδώλων.                                              

Εξελθόντες εκ της οικίας του Φίλωνος ήλθομεν πλησίον της θαλάσσης, και συνήχθησαν εκεί πολλοί, τους οποίους εδίδασκεν ο Ιωάννης· ήλθον δε εκεί και οι ιερείς του Απόλλωνος, εκείνοι οι οποίοι είχον μεταβή προς τον Κύνωπα εναντίον του Ιωάννου, και τους εδίδασκεν· εις δε εξ αυτών, θέλων να πειράξη τον Ιωάννην, είπεν εις αυτόν· «Διδάσκαλε, έχω υιόν χωλόν και από τους δύο πόδας· θεράπευσον λοιπόν αυτόν δια να πιστεύσω καγώ εις τον Εσταυρωμένον». Είπε προς αυτόν ο Ιωάννης: «Εάν πιστεύσης εις τον Χριστόν, θα θεραπευθή ο υιός σου». Απεκρίθη εκείνος: «Όχι, αλλά πρώτον ποίησον τον υιόν μου υγιά και ύστερον να πιστεύσω». Τότε λέγει προς αυτόν ο Ιωάννης εντονώτερον: «Μη πειράζης τον απείραστον, και μη βλασφημής απιστών· εν δε τω ονόματι του Ιησού Χριστού να γίνης και συ χωλός και από τους δύο πόδας». Και ευθέως παρελύθησαν τα νεύρα και αι αρμονίαι των ποδών του, και πεσών εις την γην έμεινεν ακίνητος. Είπε δε ο Ιωάννης προς τον άλλον ιερέα: «Ύπαγε εις τον οίκον τούτου του ασθενούς και δείξον τον πάσχοντα υιόν του εις τον μαθητήν μου». Απελθών λοιπόν εγώ εις τον οίκον του ιερέως, είπον προς τον πάσχοντα τους πόδας παίδα: «Είπεν ο Απόστολος του Χριστού Ιωάννης, ίνα έλθης ταχέως προς αυτόν εν τω ονόματι του Εσταυρωμένου». Ευθύς δε ο παις εγερθείς ηκολούθησεν εμέ, και ελθών προς τον Ιωάννην έπεσε και προσεκύνησεν αυτόν· και τούτο ιδών ο πατήρ αυτού, έκραξε μετά δακρύων και μεγάλης φωνής λέγων: «Ελέησόν με, μαθητά του ευσπλάγχνου Θεού». Σπλαγχνισθείς δε αυτόν ο Ιωάννης και σφραγίσας δια του τύπου του Τιμίου Σταυρού τρεις φοράς ανέστησεν αυτόν εις τους πόδας· πάντες δε οι ιδόντες τούτο εθαύμαζον επί τη του Χριστού μεγαλειότητι και επίστευσαν. Εβαπτίσθη λοιπόν ο ποτέ ιερεύς του Απόλλωνος μετά του υιού και παντός του οίκου αυτού.