...Ἐν τούτοις, λόγῳ τῶν ἱστορικῶν περιπετειῶν τους, Ἑλληνορθοδοξία καὶ Εὐρώπη διαφοροποιήθησαν στὴν ἱστορική τους πορεία, ριζικὰ καὶ ἀσύμπτωτα. Ἀπὸ τὸ 476 μ.Χ. ἀρχίζει ἡ ὑποταγὴ τοῦ δυτικοῦ Τμήματος τῆς Χριστιανικῆς Αὐτοκρατορίας σὲ διάφορα βόρεια φῦλα (Βανδάλους, Γότθους, Λογγοβάρδους κ.λπ.), μέχρι νὰ περιέλθει στὸ μεγαλύτερό της μέρος στὰ χέρια τῶν Φράγκων. Ἡ ἐκφράγκευση τῆς χριστιανικῆς Δύσεως ὁλοκληρώθηκε τὸν ια´ αἰώνα, ὅταν καὶ ὁ ἐπισκοπικὸς θρόνος τῆς Παλαιᾶς Ρώμης περιῆλθε στὰ χέρια τους, μὲ τὴν ἀνάδειξη τοῦ πρώτου Φράγκου Πάπα (1046). Ἐπὶ δύο ὅμως ἤδη αἰῶνες οἱ Φράγκοι εἶχαν ἐπιβάλει κυριολεκτικὰ μὲ τὸ σπαθί τους τὸ δικό της τρόπο ζωῆς καὶ μεταβάλει ριζικὰ τὴν εἰκόνα τῆς δυτικῆς εὐρωπαϊκῆς κοινωνίας, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀλλοτρίωση τοῦ Δυτικοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου. Σ᾽αὐτὴν τὴν ἀλλοτριωτικὴ διαδικασία μεγάλο ρόλο ἔπαιξε ὁ ἐκφραγκευμένος δυτικὸς κλῆρος, ποὺ ἔγινε ὄργανο τοῦ φραγκικοῦ ἐπεκτατισμοῦ. Ἐνῶ δηλαδὴ στὴν Ἀνατολὴ ὁ κλῆρος ἀνέλαβε ἐθναρχικὸ ρόλο καὶ ἔσωσε τὸ Γένος ἀπὸ τὴν ἀλλοτρίωση, στὴ Δύση ὁ παπικὸς κλῆρος ἔγινε ὄργανο τῶν Κατακτητῶν καὶ ἐπιτάχυνε τὴν ἀλλοτριωτικὴ διαδικασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου